Page 62 - akademi-dergisi-ekim-2024

di. Bir anda elleri çiçeklerin yaprakla- Yutkundu, boğazına dizilen duyguları
rında zarifçe gezindi. hazmetmesi için birkaç dakika bekle-
di.
-Sadece okşuyorum, diyebildi incecik
bir sesle. Sadece okşuyorum, incin- -Annem sadece kendi sesini duyardı,
mesinler tabi. hep anlatacak bir şeyleri olurdu, ne
beni ne babamı asla duymazdı. Zaval-
Annesi onu duymamıştı. Kendi sesi
ÖYKÜ kendine değdi ancak. Gözlerinden bir lı babam! dedi sesi içine kaçarak.
damla yaş mor olanın üstüne düştü -Baban adına üzülüyorsun, onun da
60 ve şöyle bir sallandı çiçeğin başı. Bu yükünü üstüne almış gibisin.
çiçek de kendisi gibi yalnız mıydı?
-Babam hiç kendisi olamadı, hiç an-
Yanındaki sarı, turuncu olanlar onu laşılamadı. O da benim gibi kasımda
İSTANBUL AKADEMİ DERGİSİ Annesinin yan komşusu ile bitmek buradan geliyordur. Bakın, diyerek
duyabiliyor muydu? Yüreğinde ka-
doğmuş. Ortak hüznümüz belki de
baran hüznü duyumsuyorlar mıydı?
bir fotoğraf çıkardı, babam…
tükenmek bilmeyen cümleleri, bağıra
bağıra konuşmaları kulağındaydı.
O fotoğrafı hiç ayırmazdı yanı başın-
daki komodinden. Gri gözleri dışarda-
-Acaba annenin yüksek sesi senin se-
ki denizle buluştu. Babasını kaybedeli
sinin cılızlaşmasına neden olmuş ola-
yirmi yıl olmuştu. İlk günkü tazeliğin-
bilir mi, diye sordu terapisti.